Gospodarka Nowej Zelandii pogrążyła się w recesji w trzecim kwartale, ponieważ aktywność spadła znacznie bardziej niż oczekiwano, a produkcja w poprzednim kwartale została obcięta – to fatalny wynik, który umacnia argumenty za bardziej agresywnymi obniżkami stóp.
Szokujące wiadomości spowodowały, że nowozelandzki dolar spadł do nowego dwuletniego minimum 0,5614 dolara, tracąc już 2,2 proc. w wyniku jastrzębiego łagodzenia polityki przez Rezerwę Federalną w USA.
Rynki zakładały, że Rezerwa Banku Nowej Zelandii obniży stopy jeszcze bardziej, obniżając je już o 125 punktów bazowych do 4,25 proc. Swapy oznaczały teraz 70 proc. prawdopodobieństwo obniżki o 50 punktów bazowych w lutym, a stopy miały spaść do 3,0 proc. do końca 2025 r.
Dane z czwartku (19.12) pokazują, że produkt krajowy brutto spadł o 1,0 proc. w kwartale wrześniowym w porównaniu z poprzednim kwartałem, przyćmiewając prognozy rynkowe zakładające spadek o 0,2 proc. Kwartał czerwcowy został skorygowany, aby pokazać spadek o 1,1 proc., a dwa kolejne kwartały spadku są techniczną definicją recesji. Pomijając pandemię, był to największy spadek w ciągu dwóch kwartałów od bolesnego głębokiego kryzysu z 1991 r.
Słabość gospodarki rozprzestrzenia się na wszystkie branże, a szczególnie znaczna była w produkcji, usługach komunalnych i budownictwie. Wydatki gospodarstw domowych i rządu spadły w tym kwartale, spadły również nakłady na inwestycje i eksport.
W ciągu roku do września produkcja spadła gwałtownie o 1,5 proc., co jest najgłębszym spadkiem od czasu pandemii i znacznie wykracza poza prognozy spadku o 0,4 proc.. Ponieważ populacja wyspiarskiego państwa na Południowym Pacyfiku wzrosła o 1,2 proc. do 5,35 miliona w roku do września, PKB na osobę spadło o jeszcze większe 2,1 proc. w ciągu roku.
Obraz skomplikowały znaczne korekty dokonane przez biuro statystyczne, które skorygowało wzrost PKB w ciągu dwóch lat fiskalnych do marca 2024 r. o prawie 2 punkty procentowe. To sprawiło, że punkt wyjścia na ten rok był silniejszy, niż początkowo sądzono.