Birmingham City Council posiada kolekcję dzieł sztuki o wartości prawie pół miliarda funtów – wynika z dochodzenia przeprowadzonego przez serwis BBC. Żadne z tych dzieł nie zostanie jednak sprzedane, aby wspomóc walkę z problemami finansowymi miejskiego samorządu, który w zeszłym roku ogłosiła tzw. faktyczne bankructwo.
Władze miejskie podjęły decyzję o zachowaniu kolekcji, pomimo konieczności załatania dziury budżetowej w wysokości 300 mln funtów w ciągu dwóch lat. Natomiast mieszkańcy miasta doświadczyli już cięć w sektorze usług i podwyżki podatku council tax o 10 proc. w tym roku, a kolejna planowana jest już od kwietnia 2025 roku.
Rzecznik rady oświadczył, że nie przewiduje się sprzedaży żadnych dzieł sztuki, a wiele z nich zostało podarowanych miastu przez darczyńców, którzy życzyli sobie, by zostały one wystawione na widok publiczny.
Ponadto władze miasta uważają, że ewentualna sprzedaż może mieć wpływ na Birmingham Museums Trust, które jest odpowiedzialne za większość dzieł sztuki. Nie tylko to – sprzedaż rodowych sreber Birmingham zagroziłaby również finansowaniu z dotacji rządowych, na które liczy samorząd.
Biuro miejskiego komisarza ds. informacji nakazało radzie ujawnienie kwoty, na jaką wyceniona jest kolekcja dzieł sztuki – są obecnie warte 451 mln funtów.
Ujawniono również skalę zbiorów sztuki będących w posiadaniu rady – w styczniu było to 1430 obrazów, 560 rzeźb i niemal 26 tys. dzieł papierowych, w tym rękopisów i starodruków. Jednak zaledwie 1 proc. miejskich zasobów, czyli 329 sztuk, było w tym czasie prezentowanych na wystawie.
Serena Trowbridge, przewodnicząca The Pre-Raphaelite Society w Birmingham, oświadczyła, że kolekcja jest kluczową częścią dziedzictwa Birmingham i jest uważana za najlepszą na świecie kolekcję sztuki Prerafaelitów, londyńskiego stowarzyszenia artystycznego założonego w 1848 przez studentów Royal Academy of Arts.
Kolekcja obejmuje prace z serii „Pigmalion” Edwarda Burne-Jonesa, prace Dantego Gabriela Rosettiego, a także dzieło Johna Everetta Millaisa „The Blind Girl” i obraz Forda Madoxa Browna „The Last of England”.
Decyzja o niesprzedawaniu dzieł sztuki zyskała poparcie głównego komisarza rady Maxa Callera, który został powołany do nadzorowania procesu naprawczego finansów rady.